นกพิราบได้กลายเป็นศัตรูหมายเลขหนึ่งของสาธารณชนจนถึงนกที่เป็นศัตรู ไล่นกพิราบสามัญที่รู้จักกันว่านกพิราบหินมาเป็นครั้งแรกในทวีปอเมริกาเหนือโดยคนจากยุโรปที่ตั้งรกรากอยู่ในแคนาดาในช่วงต้น 1600s นกพิราบที่หลบหนีจากผู้ตั้งถิ่นฐานได้ก่อฝูงสัตว์ป่าที่คุณเห็นในเมืองของเราทุกวันนี้ ไล่นกพิราบเหล่านี้อาศัยอยู่ในอาคารในเมืองสะพานและสิ่งปลูกสร้างอื่น ๆ ในแบบเดียวกับที่บรรพบุรุษของพวกเขาเคยอาศัยอยู่ท่ามกลางหน้าผาและหิน

นกพิราบสามารถมีชีวิตอยู่ได้ถึง 15 ปีและเป็นคู่ชีวิต ไล่นกพิราบสัญชาตญาณการกลับบ้านของพวกเขาจะนำพวกเขากลับไปยังรังที่ทำรังและพื้นที่พักแรมเดียวกัน มันได้กลายเป็นปัญหาที่แพร่หลายในเมืองและชานเมืองเหมือนกัน นกพิราบทำให้หลายพันดอลลาร์ต่อปีในการทำความสะอาดและซ่อมแซมค่าใช้จ่ายให้กับเจ้าของบ้านเจ้าของอาคารอาคารเทศบาลและอื่น ๆ

นกพิราบทำรังที่บอบบางและจะนำสถานที่นั้นมาใช้ซ้ำหลายครั้ง

นกพิราบทำรังที่บอบบางและจะนำสถานที่นั้นมาใช้ซ้ำหลายครั้งสร้างรังใหม่บนยอดเก่า นกพิราบไม่รำคาญที่จะเอาอุจจาระของพวกมันออกไปดังนั้นรังจึงกลายเป็นหม้อแข็งเหมือนเนินดินที่ใหญ่ขึ้นในแต่ละเดือน ไล่นกพิราบและมัมมี่ของรังนกที่ตายแล้วจะไล่นกพิราบทำให้ยิ่งอันตรายต่อสุขภาพมากขึ้น มีการใช้ไซต์รังซ้ำหลายครั้งและมีการเพิ่มเนื้อหาการทำรังสำหรับกกลูกใหม่แต่ละตัวซึ่งทำให้ดูไม่น่าดูมากนัก คู่หนึ่งอาจเลี้ยงเพิ่ม 5 ตัวต่อปี นกพิราบไม่ได้อพยพ แต่ถ้าย้ายออกจากพื้นที่ทำรังสามารถไล่นกพิราบกลับจากระยะไกลเพราะความสามารถในการกลับบ้าน

กฎหมายของรัฐบาลกลางไม่ได้คุ้มครองนกพิราบที่ดุร้ายและรัฐส่วนใหญ่ไม่ได้ให้ความคุ้มครอง ควรปรึกษากฎหมายไล่นกพิราบของรัฐและท้องถิ่นก่อนที่จะมีมาตรการควบคุมใด ๆ บางเมืองถือเป็นเขตรักษาพันธุ์นกที่ให้การปกป้องนกทุกสายพันธุ์เหยี่ยวและนกกินสัตว์ขนาดใหญ่อื่น ๆนกล่าเหยื่อจับและกินนกพิราบ เพเรกรินเหยี่ยวเป็นนกล่าเหยื่อที่อาศัยอยู่ในบางเมืองและเลี้ยงนกพิราบ อย่างไรก็ตามในหลายเมืองนกพิราบไม่มีศัตรู

นกเหยี่ยวชนิดหนึ่งชื่อเมอร์ลินกินนกพิราบจำนวนมาก

นกเหยี่ยวชนิดหนึ่งชื่อเมอร์ลินกินนกพิราบจำนวนมากชื่อทางวิทยาศาสตร์ของมันคือหมายถึงนกพิราบและเคยมีชื่อเรียกว่า Pigeon Hawk Merlins เป็นนกเหยี่ยวไล่นกพิราบขนาดกลางและแม้ว่าพวกมันจะไม่ใช่สัตว์ที่พบได้ทั่วไปในเมือง แต่คุณสามารถเดิมพันได้ว่าพวกเขากำลังล่านกพิราบอาศัยอยู่ในสวนสาธารณะที่เปิดอยู่ใกล้หนองน้ำและบ่อน้ำ ในเมืองที่มีเหยี่ยวเพเรกรินเป็นที่ยอมรับพวกเขาจับและกินนกพิราบดุร้ายซึ่งมักจะพาพวกมันกลับไปกินอาหารที่รังของพวกเขา

เหยี่ยวแดงและเหยี่ยวคูเปอร์ยังตกเป็นเหยื่อของนกพิราบในเมืองและในพื้นที่ชนบทการกำจัดการให้อาหารการรดน้ำการพักอาศัยและการทำรังเป็นสิ่งสำคัญในการควบคุมบริการไล่นกพิราบในระยะยาว กีดกันผู้คนจากการให้อาหารนกพิราบในพื้นที่สาธารณะและทำความสะอาดเมล็ดข้าวรอบ ๆ ลิฟต์, โรงงานผลิตอาหารสัตว์และพื้นที่ทำความสะอาดรางรถไฟ กำจัดแอ่งน้ำนิ่งที่นกพิราบใช้ในการรดน้ำ ดัดแปลงโครงสร้างอาคารและการออกแบบสถาปัตยกรรมเพื่อให้นกพิราบดึงดูดน้อยลง